به نام تنها برگ در سکوت

به نام تنها برگ در سکوت

دوست دارم بخوابم در لا به لای برگ های زرد رنگ

دوست دارم در لا به لای برگ های پاییزی اشک بریزم

تنها برگ است که می داند کوه قلبم را

چه لذتی دارد شنیدن صدای خش خش برگ

سکوتم رشک می ورزد به برگ و من هم در لا به لای برگها به مسیری نا معلوم گام می گذارم

به تک تک برگ ها و به سکوت همیشگی آریایی می گویم که من

دیگر هیچ آرزویی ندارم

خش خش برگ ها شهادت می دهند که فقط و فقط امید و هدف در کوه قلب جایگزین خواهد شد و

سکوت هم به من می خندد

سکوت من را دوست دارد و من هم شاید سکوت را

من در آغوش سکوت روی تمام برگ های زرد رنگ پاییزی سرگشته و حیران راه می روم

اما فقط یک چیز را می دانم

که دیگر هیچ آرزویی ندرم

هنوز وقت می خواهم

وقت می خواهم که با سکوت و برگ هایم خلوت کنیم و با هم با امید آینده تصمیم بگیریم

شاید زود باشد

اما باز می گویم

که دیگر هیچ آرزویی ندارم

سکوت است که من را شگفت زده کرده

سکوت در این ایام بر لبان من بوسه می زند

و من برگ های بارنیم را در آغوش می گیرم و می ستایم

هیچ کس نمی تواند برگ هایم را از من بگیرد

هیچ موسیقی جایگزین سکوتم نمی تواند شود

و اول و آخر

من هستم و سکوتم با برگ های زرد رنگ

سکوتم به من آموخت موسیقی عشق را

و برگ حس معاشقه با سکوت در زمستان را به من داد

سکوتم من با تو هستم و تو با من

هر دو هر دو روی برگ های بارانی راه می رویم

هر روز و هر روز سکوتم را طهفه باران می دهم

و برگ ها را حس بارانی شدن

و من هر روز و هر روز

می بارم بر آسمان تنهایی سکوتم

و من و سکوت و برگ کاری می کنیم که

تنها بداند یعنی چه...